Papa’s Limburgse wafels

Al zolang ik me kan herinneren bakken wij thuis in de kerstvakantie deze Limburgse wafels. Dat deed ik vroeger al samen met mijn oma, tegenwoordig doet mijn vader dit elk jaar. En mijn vader is zelfs zo fanatiek dat hij ze meermaals per jaar maakt, maar dat snap ik wel want ze zijn ook lekker. Eerder al maakte ik citroen-ricotta wafels en hartige brunchwafels voor de blog. Maar dit recept is dus een echt familierecept en het werd dus tijd dat ik ook deze op de blog zou uitwerken. 

Oma’s of papa’s Limburgse wafels?

Ik heb lang getwijfeld of ik dit recept de titel Oma’s Limburgse wafels of Papa’s Limburgse wafels zou noemen. Ik heb het recept zelf van mijn vader gekregen, maar die heeft het weer van zijn moeder gekregen. En wie weet waar zij het weer vandaan had. Toch koos ik ervoor om er Papa’s Limburgse wafels van te maken. Ik vind het namelijk echt enorm tof dat hij deze traditie voortgezet heeft sinds oma niet meer bij ons is. Daarom verdient hij deze eer wat mij betreft. Toch denk ik bij het bakken en eten van deze wafels altijd nog even aan mijn lieve oma, want het wekt wel enorme nostalgische gevoelens op. 

Anyway, terug naar die traditie. Met de nieuwjaarsborrels staan bij ons thuis namelijk steevast Limburgse wafels op tafel. En die maak je natuurlijk zelf! Vroeger waren die nieuwjaarsrecepties met de hele familie. Je weet wel, van die verre neven en nichten die je 1x per jaar ziet. Juist ja, met de nieuwjaarsborrel. Allemaal in een kringetje met een ’tas’ koffie op schoot en een wafel in de hand. Verasje, zo noemen we zo’n bijeenkomst waarbij we elkaar zalig nieuwjaar wensen. Ik heb geen idee wat hier de Nederlandse vertaling van is en of het überhaupt een officieel Limburgs woord is. Nu ik zelf volwassen ben moet ik eerlijk bekennen dat ik nooit meer naar deze familie aangelegenheid ga. Althans, ik bezoek wel mijn directe familie, maar niet meer al die oudtantes en neven die ik verder niet echt ken. 

Toch vond ik het vroeger altijd leuk om te gaan, want ja, dan kon ik van die lekkere wafels van oma snoepen. Meestal hielp ik haar met bakken. Niet dat ik perse bakken toen al heel erg leuk vond. Maar omdat het lekkerste van Limburgse wafels nog steeds het rauwe beslag is. Stiekem snoepte ik daar dus van, terwijl oma de wafels in haar bijna antieke ijzer omdraaide. Ik werd daarbij uiteraard meermaals op mijn vingers getikt, want als ik teveel zou snoepen zou ik buikpijn krijgen. Inmiddels weet ik dat het rauwe beslag vooral voor kinderen niet veilig is, omdat het rauwe ei schadelijke bacteriën kan bevatten. 

Toppings en vullingen

Papa en oma maken deze Limburgse wafels altijd ‘gewoon’ zo. Dat begrijp ik ook, want zonder iets erbij zijn ze al heerlijk. Of met wat warme kersen en een bolletje vanille ijs erbij. Of met aardbeien en slagroom. Allemaal heerlijk natuurlijk.

Toch vond ik het leuk om ook eens te experimenteren met vullingen. En met succes, want ik maakte twee vullingen die ook echt heel erg lekker zijn! Ik vulde een deel wafels met van die kleine stukjes chocolade, ook wel chocolate chips genoemd, en karamel fudge. De fudge sneed ik ook in kleine stukjes. Dit deed ik zowel door het beslag heen, en bakte ik dus mee, als dat ik de wafels ermee bestrooide. Zeker met een bolletje ijs erbij was dat echt genieten! En als je dan toch bezig bent kun je natuurlijk ook wat chocolade saus eroverheen schenken. Die had ik helaas niet in huis.

Ook maakte ik een wafel met citroenrasp en sap door het beslag, als ook maanzaad en hele blauwe bessen. Door de citroen krijgt de wafel een hele frisse smaak, misschien zou ik in het vervolg de ‘normale’ wafels ook wel met citroen erbij doen. De maanzaad zorgt voor een inieminie klein krokantje door de wafel heen en de blauwe bessen geven ook weer textuur en smaak aan de wafels. Ook echt heel goed gelukt dus!

Ik probeerde ook iets uit met blauwe muisjes, gezien ik deze vlak na de geboorte van Jip bakte. Dat pakte helaas niet zo goed uit. Welke vulling lijkt jou lekker?