***LET OP: DEZE POST BEVAT SPOILERS.***
Ga je binnenkort eten bij Dinner in Motion? Dan is het leuker als je deze post niet helemaal leest, zodat je verrast wordt. Wil je weten wat ik ervan vond, scroll dan helemaal naar beneden om de conclusie te lezen.
Ik had er al zo vaak over gehoord en over gelezen, en onlangs was het zo ver. Samen met Manon, een van mijn beste vriendinnen en mede-kookliefhebber, ging ik (op eigen kosten) eten bij Dinner in Motion. Dinner in Motion is het dineren van de toekomst, waar eten en technologie samen komen en al je zintuigen geprikkeld worden. Gelegen op de tweede etage in de Piazza in het centrum van Eindhoven neemt Dinner in Motion je mee op culinaire reis door om je heen allerlei prachtige beelden te tonen tijdens het eten. Juist, een 360 graden restaurant. Lees mee met mijn ervaring.
De binnenkomst
Zodra je bij binnenkomst je jas hebt opgehangen begint de reis al. Laten we zeggen dat je je in de vertrekhal van het vliegveld begeeft. De stewardess staat al op je te wachten met een welkomsthapje. We moesten een vuist van ons hand maken en hem onder een spotlight leggen. Daar kregen we een schepje kaviaar op ons hand gelegd. Maar dat was nog niet alles. De stewardess toverde een klein flesje uit haar zak en sprayde ermee in het rond, rondom de kaviaar. Het waren gouden eetbare glitters. En wat was dat al lekker! Ik had nog nooit kaviaar op dus wist niet wat me stond te wachten. We konden ook vegetarische kaviaar proeven, gemaakt van zeewier. Die was qua smaak heel anders maar zeker net zo lekker. Daarna vervolgden we onze reis naar de lobby, die al vol zat met mensen.
De Lobby
Aan de achterzijde een lange bar met daar omheen allerlei fijne zitplekjes. We begaven ons naar een statafel en bestelden een drankje. Al snel kwamen ze bij ons voor het eerste echte voorgerecht van het diner. We kregen een mooi groot gin tonic glas voor onze neus, maar dan zat er geen gin tonic in. Of toch? In het glas zat een prachtige salade van parelcouscous met feta en met gin geïmpregneerde meloen. Erbij zat een vadouvan mayonaise en een pipetje van gin tonic. Ter plekke werd er nog een schuim van gin opgespoten. Wow, dat beloofd wat! Ik ben echt geen liefhebber van gin tonic, maar deze salade vond ik echt fantastisch lekker.
De show ging langzaam beginnen. We werden verzocht om de eetzaal binnen te gaan. Er zijn in totaal twee eetzalen met elk 36 zitplekken. Bij binnenkomst zie je een lange eettafel met daarop nummers geprojecteerd. We namen plaats op het aan ons gealloceerde nummertje en wachtten af. Wat ging er nu gebeuren? Wat is dat witte doosje wat er voor ons stond? Er werd ons gevraagd of we van het wijnarrangement gebruik wilden maken. Nou, vooruit dan maar. Het wijnarrangement bestond uit vier wijnen: twee witte wijnen, een rode wijn en een dessertwijn.
De aftrap
Toen begon de show. Overal om ons heen werd er op de muren en tafel geprojecteerd. Door de introductie van de show had gelijk iedereen zijn aandacht erbij. Onder het geluid van een dikke trommelshow zagen we allemaal grafische, abstracte beelden. De introductie show eindigde met een projectie van plaats aanduidingen voor mijn neus. Ik mocht het doosje open maken. Er zat ons bestek in. De plaats aanduidingen voor onze neus gaven precies aan waar elk stuk bestek neergelegd moest worden. Het ondefinieerbare lepeltje met gaatjes erin moet bij het vraagteken, want wie weet er nou hoe zoiets heet?
Nature’s best soup
Daar kwam het eerste echte gerecht in deze show. We waanden ons in een soort sprookjesbos annex Efteling’s Droomvlucht. Om ons heen zagen we allemaal mooie bossen op kleine zwevende eilandjes. Direct voor onze neus verscheen een klein kaboutertje die champignons ging planten. Het eerste gerecht was een leeg soepbord met een lepel waarop spekjes, croutons en peterselie te zien waren. De bediening liep rond om de soep in te schenken, uit een gieter notabene! Een mooie gladde oranje soep werd ons geserveerd. De smaken: zoete aardappel, chili, kerrie en zuurkool. Man, wat een lekker soepje! Ik heb er nog nooit aan gedacht om zuurkool in een soep te doen, laat staan te combineren met zoete aardappel. Die gaat op mijn to cook lijstje hoor!
Het gekke was dat initieel het zuurtje van de zuurkool overheerste in de soep. Halverwege de soep veranderde ons landschap naar een bloemenlandschap. Geloof het of niet, maar ineens nam het zoete van de zoete aardappel de leiding over het zuurtje. Zo gek hoe je smaak niet alleen bepaald wordt door je smaakpapillen!
There is a fish in my dish
Elk gerecht heeft een ander thema. Het thema van het tweede gerecht was de 80’s. We kregen een lekker retro show waar natuurlijk Bassie & Adriaan en the A-team niet kon ontbreken. Ook pacman deed zijn intocht, waarnaar we een gerecht geserveerd kregen dat leek op een ouderwets uit elkaar getrokken cassettebandje. Hoe leuk is dat dan? Het cassettebandje zelf was op eetbaar papier gedrukt met daaronder een tartaar van kreeft, krab en zeebaars en een krokant, zoetig sesamkoekje. Uit de cassette kwamen draden zwarte pasta, die de daadwerkelijke tape moesten voorstellen. Om eerlijk te zijn vond ik dit gerecht qua smaak wel de minste van de avond, maar qua originaliteit stond deze met stipt op 1.
De vier elementen
Het hoofdgerecht van deze avond ging over de vier elementen. Aarde, Water, Lucht en Vuur. We begonnen met Aarde. Om me heen zag ik alleen maar aarde, alsof we tussen de wortels van de bomen en planten groeiden. Ik kreeg een schep voor mijn neus, ja een echte schep, maar dan zonder steel. Op de schep lag een heerlijke bavette met truffeljus. Daarnaast een puree van truffel aardappel, dat is een paarse aardappel dus de puree was ook flink donker van kleur. In de puree staken allerlei groentes, als een soort moestuintje. Dit was nog niet alles. Toen dit gerecht op was, hadden we natuurlijk nog drie elementen te gaan.
Het volgende element was water. De aarde maakte plaats voor een onderwater wereld, met hier en daar wat visjes en een kwal. We kregen een schelp met vocht geserveerd met een pipetje. Aha, moleculaire gastronomie! Door de pipet druppelsgewijs in het vocht te laten vallen ontstonden er een soort parels. Deze parels moesten we vervolgens met dat rare lepeltje met gaatjes opeten. Ik vond het echt leuk om te doen maar qua smaak niet perse iets bijdragen helaas. De parels smaakten naar een mix van komkommer en meloen, waar op zicht niks mis mee is natuurlijk.
Na Aarde en Water volgde Lucht. Iedereen kreeg een heliumballon geserveerd met daaraan een suikerspin. De suikerspin was geen gewone suikerspin, maar tot op de dag van vandaag ben ik er nog steeds niet achter wat ik daar nou precies proefde. Hoe dan ook, was dit wel een hele lekkere suikerspin! En met de heliumballonnen moest natuurlijk ook even gespeeld worden! Hilarisch was het, iedereen met zo’n hoog stemmetje. Als laatste was Vuur aan de beurt. We kregen een crème brûlée geserveerd. Maar dit was geen normale crème brûlée. Naast dat er knettersuiker in verwerkt was, waardoor je mond minuten lang aan het knetteren was, was ook de smaak van de crème brûlée anders. Wat ik kon proeven zat er kaneel en ook wat chipotle in verwerkt, waardoor de crème brûlée wel zoet was, maar ook een rokerige en licht pittige smaak had. Heel erg smakelijk!
Meesterlijk dessert
Het was alweer tijd voor het laatste gerecht van de avond. We kregen een bord geserveerd met daarop vier kleine stukjes cheesecake, eiwitschuim, kersen en een chocolade parel. Het was zo opgediend dat het op een schilderij lijstje leek. En dat was precies de bedoeling. Tijdens het eten van het dessert werden er allerlei Nederlandse meesterwerken op het bord geprojecteerd, en natuurlijk ook op de muren om ons heen. Zo kwam het ‘meisje met de parel’ voorbij van Johannes Vermeer, maar ook werken van Vincent van Gogh, Frans Hals en Jan Steen.
Conclusie
Wat heb ik genoten, gelachen en bewonderd! Deze zintuigprikkelende avond bij zou ik zo nog eens over doen! Het is echt next level Dineren met de grote letter D. Alles was zo goed op elkaar afgestemd. De beelden klopten overal, de smaken waren goed, het personeel was helemaal in sync. Dat zie je maar weinig. Waren de smaken spectaculair? Op de parelcouscous en de soep na was het niet spectaculair, maar het doet ook zeker niet onder voor menig restaurant. Qua originaliteit wint deze avond het natuurlijk van elk etentje wat ik eerder heb gehad, en dat is ook absoluut waarom ik het mijn geld waard vond. Want goedkoop is het niet, maar dit doe je natuurlijk ook niet wekelijks. Toch ga ik zelf de website in de gaten blijven houden, wachtend op een nieuwe menukaart, want ik zou zeker weten terug gaan (maar dan natuurlijk niet weer dezelfde show).
Het enige wat ik volgende keer niet meer zo snel doe is het wijnarrangement nemen. Don’t get me wrong, de wijnen zelf waren echt verrukkelijk! Maar gezien de show zelf 2 uur duurt heb je dus maximaal 30 minuten per glas wijn en dat was achteraf gezien best kort. Maar ach, een atje wijn ben ik natuurlijk ook niet vies van.. Ben jij ook bij Dinner in Motion geweest? Laat me weten wat jou ervaring was!
