Naast mijn blog werk ik gewoon fulltime. Bloggen doe ik dus echt in mijn vrije tijd. Zo heel af en toe komen er eens events voorbij die ik echt niet aan mijn neus voorbij wil laten gaan en ik dus een vrije dag voor opneem. Dit was er ene van. Op uitnodiging van Francine van Heerlijke Happen mocht ik op bezoek bij de Crole Hoeve in Sint Oedenrode. Bij de Crole Hoeve duurt de voorliefde voor runderen al vier generaties lang. De huidige generatie, met aan het hoofd boer Leon, werkt vol passie aan het houden van robuuste runderrassen in natuurgebieden. Dus geen hokjes waar alle koeien zij aan zij staan te grazen, maar een heel natuurgebied waar de runderen kunnen gaan en staan waar ze willen.
We werden ontvangen in het smaaklokaal van de Crole Hoeve. Een klein keukentje/barretje aan de boerderij vast waar we de dag begonnen met een lekkere kop thee (want het was echt superkoud!) en een zelfgemaakte kroket, echte filet americain en heerlijke worstenbroodjes. Deze ruimte wordt vaak gebruikt voor workshops, zoals een workshop ‘van kop tot staart’, waarbij je leert een rund uit te beenderen. Of een barbecue workshop, waarbij je leert een goed stuk vlees met respect te bereiden op de barbecue. Door de ramen van het smaaklokaal kijk je een binnenstal in, waar de Limousin koeien al vrolijk lopen te grazen (tijdelijk) en hun rug masseren aan de borstel. ‘Wat voor koeien?’, hoor ik je denken. Dit runderras komt van oorsprong uit Limousin, een provincie in midden-Frankrijk. Het is een groot ras koeien wat blondrood tot roodbruin van kleur is. De koeien die ons aanstaarden waren mooi roodbruin. Limousin is een echt vleesras en levert daarom goed en mals kwaliteitsvlees.
Na een introductiepraatje, waarbij we uiteraard ook even aan alle andere bloggers werden voorgesteld, konden we onze jassen weer aantrekken. Buiten stond namelijk een echte huifkar met traktor te wachten op ons. Boer Leon wil ons laten zien waarom zijn runderen speciaal zijn. Ze lopen namelijk los rond in prachtige natuurgebieden van Staatsbosbeheer, Natuurmonumenten en andere terreinbeheerders. Dit heeft driedubbel voordeel. Allereerst lopen de runderen dus vrij rond in een groot gebied, wat natuurlijk blije koetjes levert. Blije koeien levert beter vlees, voordeel nummer twee. Als laatst zorgt de begrazing van de koeien voor het verarmen van de grond wat op den duur weer voor meer biodiversiteit zal zorgen. Niks geen kunstmest, geen antibiotica, maar puur natuur.
We vertrekken met z’n allen in de huifkar, voortgetrokken door de prachtige rode traktor van boer Leon. Oh, wat was het koud, maar gelukkig hadden we een fles rode en witte wijn op zak. Na een prachtige rit door de herfstige bossen komen we aan bij een hekwerk. Achter het hekje staan zo’n zes paar mooie bruin glanzende ogen ons al op te wachten. Met een weelderige bos bruine lokken komen ze op ons afstormen zodra we het hekwerk binnen wandelen. Ik heb het over Schotse Hooglanders. En nee, waarschijnlijk niet omdat ze mensen zo ontzettend leuk vinden, maar omdat boer Leon heuse koeienkoekjes bij zich had. Ook is het niet zo dat Leon precies wist waar deze koeien te vinden waren. Dat is vrijwel onmogelijk gezien ze vrij rondlopen op een gebied van zo’n 30 hectare groot. De schoonouders van Leon waren al vooruit gereden, op zoek naar de wollebolletjes.
Wat een prachtige beesten zijn dit, en ook echt wel schuw. Ze laten zich goed aaien en zijn heel nieuwsgierig. Het is wel oppassen geblazen want ze hebben uiteraard wel hoorns en snappen natuurlijk niet dat ze daar mensen mee pijn kunnen doen. Leon vertelt vol passie over zijn runderen. Verrast was ik om te horen dat het hem echt wel pijn doet als hij na zoveel jaren een koe moet afgeven voor de slacht. Natuurlijk begrijpt hij dat dit nou eenmaal ‘part of the job’ is, maar ik had verwacht dat hij dan ook enigszins ‘harteloos’ zou zijn over het slachten van koeien. Niets is minder waar dus, en dat laat maar weer zien dat je geen vegetariër hoeft te zijn om van dieren te houden.
We maken ons ritje weer terug naar de Crole Hoeve, waar inmiddels de barbecue al is aangeslingerd. Binnen treffen we slager Johan en chef Ralf. Allereerst laat slager Johan ons zien hoe je een rund uitbeent. Meer specifiek, ontleed hij een rugstuk in onder andere de ossenhaas. Die gebruikt chef Ralf vervolgens weer om een perfecte carpaccio en tartaar van te maken. Super interessant om een slager aan het werk te zien en hoe hij met alle precisie alle stukken vlees weet te vinden. Naast de op-je-tong-smeltende carpaccio en tartaar, die werd geserveerd met een eigengemaakt ‘eigeel’ van onder andere uitjes en augurk, wist chef Ralf ook een ontzettend smaakvolle pompoensoep te maken.
Als laatste kregen we twee stukken steak voorgeschoteld. Het ene stuk steak was vers van de pers, zojuist afgesneden door slager Johan en rechtstreeks op de barbecue gegaard. Het tweede stuk heeft eerst zo’n 12-14 weken in een rijpkast gehangen, alvorens het te grillen op de barbecue. Nou ben ik oprecht normaliter niet zo van steak, maar man, wat heb ik gesmuld. Mijn favoriet was de gerijpte steak. Die was qua smaak stukken heftiger, maar ik vond hem juist heel erg zoet en proefde tonen van vanille door het vlees. Heel cool dat dit door het natuurlijke rijping process ontstaat.
Om de dag af te sluiten laat boer Leon zijn Limousin koeien weer terug naar hun weiland vanuit de stal. Zodra het hek open gaat stormen de beestjes terug naar hun vertrouwde stekkie, letterlijk. Dat laat maar weer zien hoe ook deze schatjes, net als mensen, aan hun vrijheid en ruimte hechten, en benadrukt het belang van biologisch vlees
Wat een fantastische dag heb ik gehad hier op de Crole Hoeve. Onverwachts ben ik toch wel fan geworden van rundvlees. Ik eet eigenlijk niet vaak rundvlees, behalve in stoofpotjes of als gehakt. Rood vlees spreekt mij niet zo aan, waarschijnlijk omdat het nog teveel op een echt dier lijkt. Toch heb ik echt genoten van de rundgerechten die ik vandaag geproefd heb. En van het gezelschap, zowel van de bloggers als ook van de beestjes.
