Inge ontdekt: Citytrip naar Lissabon

Pim en ik wilden heel graag ontsnappen tijdens oud en nieuw. Ons initiele plan was om een reis naar Argentinië te boeken en daar in Buenos Aires oud en nieuw te vieren. Doordat we beiden vlak van tevoren voor ons werk ook al naar India moesten (Pim 2 weken, ik 3 weken) hebben we onze Argentinië reis vooruit geschoven naar 2018. We vonden het zo zielig voor onze katten George & Louis als we 2x zo lang van huis waren in korte tijd. Omdat we toch graag iets wilden doen dat het vooruitschuiven van de Argentinië reis ietwat ‘verzacht’, besloten we alsnog een tripje te boeken rondom oud en nieuw. Vooral vanwege het weer, en omdat we er beiden nog niet eerder geweest waren, werd dit een 6 dagen durende citytrip naar Lissabon. 6 dagen is vrij veel voor een citytrip, maar we wilden vooral echt op ons gemak doen. Lekker uitslapen, niet teveel moeten, en alles op ons eigen tempo. Met een kortere citytrip ben je toch al snel geneigd vroeg op te staan en lange dagen te maken zodat je tenminste de stad fatsoenlijk gezien hebt. We hebben de stad meer dan fatsoenlijk gezien in die 6 dagen, en ook nog eens heerlijk uitgerust. Als klap op de vuurpijl vierden we oud en nieuw op een groot plein in het centrum van Lissabon (Praça do Comércio) met een aantal bands en een geweldige vuurwerkshow. Uiteraard hebben we culinair gezien waarschijnlijk nog heel wat hotspots gemist in Lissabon, maar toch wilde ik je mijn ervaringen niet achterhouden. Hieronder lees je dus een culinair verslag van wat wij allemaal deden en aten in Lissabon. Één ding wat ik je even moet vertellen als je een tripje naar Lissabon plant; neem een stel goede sneakers mee! Lissabon ligt namelijk tussen de heuvels en het is dus flink klimmen en afdalen geblazen om op de leukste plekjes te komen.

Pastéis de nata

Één ding kun je niet omheen als je in Lissabon bent; Pastéis de nata. Je vind ze bij elk restaurant, koffietentje en elke pastelaria (Portugees voor bakkerij). Deze taartjes zijn gemaakt van megakrokant bladerdeeg met een vulling van custard en ze zijn echt to-die-for. We hebben elke dag minstens 1 zo’n taartje naar binnen gewerkt, op sommige dagen zelfs meerderen. Deze taartjes worden ook wel Pastéis de Belém genoemd, omdat daar klaarblijkelijk de oorsprong ligt. Belém is een wijkje in het westen van Lissabon en daar ligt ook de bekendste bakkerij van Lissabon die deze taartjes verkoopt en beroemd maakte. Er staat rijendik voor deze bakkerij om de taartjes te kopen. Wij sloten ook aan in de zwerm van toeristen, want we moesten natuurlijk wel even testen of de taartjes van deze bakkerij nou ook echt 10x lekkerder waren dan elk ander taartje. Gelukkig leek de rij langer dan hij voelde, en waren we toch redelijk snel aan de beurt. Testresultaat: wat mij betreft heeft deze bakkerij het allerbeste bladerdeeg, maar de custard van Manteigaria (gelegen in Time-Out Market, daarover later meer) vond ik dan weer lekkerder. Inmiddels heb ik ze zelf ook nagemaakt, althans, poging tot. 100% hetzelfde zijn ze natuurlijk niet maar ik vond dat ze aardig in de buurt kwamen. Het recept vind je hier.

Tapas bij Sr. Lisboa

Onze eerste avond in Lissabon zochten we een restaurantje. We waren even in het hotel om ons op te frissen toen Facebook mij een berichtje stuurde. ‘Je bent in de buurt van 3 restaurants die goed beoordeeld worden’. Nou, laat mij die restaurantjes maar eens zien dan. Één van die restaurantjes was Sr. Lisboa, een piepklein restaurantje met een overwegend Portugese menukaart. Daar wilden we wel eten! We liepen ernaartoe, berg op en berg af. Helaas pindakaas, helemaal volgeboekt. We reserveerden dus voor 2 dagen later en daar waren we blij om. Allereerst hing er een fijne sfeer en is het restaurant ook nog eens fantastisch leuk ingericht, maar vooral: wat hebben we daar heerlijk gegeten! Je kunt er tapas-style eten, maar ook voor- en hoofd-gerecht. De kaart is niet al te groot, wat ik altijd fijn vind. Wij kozen voor tapasstyle; heerlijke krokante garnalen, stukjes zeekat (cuttlefish) en heerlijke kroketjes van Portugese worst. Ik geef Facebook niet vaak gelijk, maar in deze wel, het was absoluut de moeite waard!

Time-Out Market

Voor een foodlover kan een bezoekje aan Lissabon niet zonder een bezoekje aan de Time-Out Market, ook wel Mercado da Ribeira Nova geheten. Deze market bestaat uit 2 delen; een marktgedeelte met vooral groentes, fruit, bloemen en vleeskraampjes, en een eetgedeelte, met restaurantjes, bars & shops. Het marktgedeelte was helaas dicht toen wij er kwamen (ergens na lunchtijd), dus ik gok dat deze enkel s’ochtends geopend is. Het eetgedeelte daarentegen was superlevendig. Het was zo druk dat we haast geen zitplekje konden vinden tussen de lange hoge tafels met barkrukken. Qua opzet lijkt deze markthal op andere foodhallen, zoals de Foodhal in Amsterdam of de Gourmet Market in Eindhoven. Rondom zitten allerlei eettentjes met elk hun eigen menukaart, in het midden zijn alle zitplekken. Het leuke aan zo’n hal is dat eenieder zelf kan kiezen waar hij zijn eten vandaan haalt, en je het toch gezamenlijk kunt opeten. Heb jij dus zin in Chinese noodles en je partner zin in steak frites? Dat kan prima hier! Het verschil met de foodhallen in Nederland is dat hier het drinken ook voornamelijk bij de stands zelf wordt geschonken, en er dus geen generieke drinkstand is (op enkele specifieke stands na in het midden van de hal, zoals de smoothie of cocktailstand). Pim at hier een beef tartaar en ik at kroketjes van zeekat met inkt en kabeljauw met chorizo. Ook aten we hier die andere lekkere Pastel de Nata bij Manteigaria. Er zijn ook buiten enkele zitplekken, dus met elk weertype is het hier prima vertoeven.

Infame

Het restaurant Infame lag vlakbij ons hotel in een prachtig gebouw, en we liepen er elke dag langs. Het zag er binnen gezellig uit dus we besloten op een avond daar te gaan eten. De inrichting is heel modern, ik vond het fantastisch. De kaart was al even zo fantastisch, allerlei Portugese fusion gerechten met veelal invloeden uit de Oriëntaalse keuken. Zo eet je er o.a. steak tartaar met Tobiko (viseitjes) en wasabi mayo, maar ook gevulde konijn met Shimeji paddenstoelen en erwten-muntpuree. Okee, het is niet perse het goedkoopste restaurant (duur ook niet echt hoor) maar ik vond heb er heerlijk genoten en wilde hem dus niet uit deze lijst weglaten.

Vis en schelpdieren

Lissabon ligt zo goed als aan de zee. Okee, het ligt aan de rivier de Taag, maar die mond echt enkele km verder uit in de zee. Dus het ligt praktisch aan de zee. Genoeg verse vis te krijgen dus in Lissabon! Ik heb op meerder plekken de heerlijkste vis gegeten, dus ik ga dit even generiek benoemen. Het zou ook heel slecht zijn als je zowat aan zee ligt en dan slecht bereide vis serveert. Ik denk dus dat wanneer je een druk bezocht restaurantje bezoekt je altijd wel safe zal zitten wat betreft vis. Hou er wel rekening mee dat de vis en schelpdieren hier veelal ‘heel’ geserveerd wordt. Schrik dus niet als er ineens een vissenkop op je bord ligt. Op oudjaarsavond aten we op een terras waar we een visschotel bestelden. Voordat het eten kwam, kregen we al allerlei tools aangereikt. Een hamer, een tang en een soort pincet. Die hadden we dus allemaal nodig om de hele schaal met vis en schelpdieren op te eten. Ik had wel eens eerder kreeft en krab gegeten, maar nog nooit eentje die nog helemaal opengemaakt moest worden. Wat was dat leuk om te doen zeg! Hoe dan ook, moraal van dit verhaal; verlaat Lissabon niet zonder een lekker visje gegeten te hebben! En probeer dan eens een ander visje te kiezen dan die wat je standaard in de supermarkt ook vindt.

LX Factory

In het westen van Lissabon, ongeveer tussen het centrum en Belém in ligt LX Factory. Dit creatieve hart van Lissabon is een voormalig stukje industrieterrein dat omgetoverd is tot artistieke broedplaats. Naast de vele cafeetjes en restaurantjes liggen er ook meerdere concept-stores, tweedehandswinkels en zelfs een barbershop. Voor degenen die bekend zijn in Eindhoven; het is de Portugese wederhelft van Strijp S. De hipsters onder ons kunnen hier dus prima vertoeven, maar ook voor de ‘gewone mens’ absoluut het bezoeken waard op een fijne zonnige dag.

Cocktails bij Topo

Je loopt er zo voorbij als je niet oplet. Topo ligt op de 6e etage van het commercial centre aan Praça Martim Moniz. Het bestaat uit 3 gedeeltes. Een gedeelte is een oriental restaurant, waar je dus vooral orientaals eet (duh!). Een deel is vrij hip ingericht binnenrestaurant annex barretje, waar we een prima hapje gegeten hebben. De kaart is klein maar toch uitgebreid, voor ieder wat wils dus. Het laatste deel is een dakterras met cocktailbar, waar je een fantastisch leuk uitzicht hebt over Castelo de São Jorge. Okee, net als de veel cocktailbarretjes is ook dit niet de goedkoopste, je betaald zo’n 8-9 euro voor een cocktail. Maar ze zijn wel echt lekker, worden met liefde gemaakt en voor zo’n uitzicht is het ook echt niet erg om net iets meer te betalen.

Andere dingen die opvielen

Blijkt dat Lissabon qua food echt he-le-maal mijn ding is. Bij elk gerecht krijg je namelijk chips geserveerd. En als ik een guilty pleasure heb, dan is dat wel chips! Normaal heb ik met mezelf de afspraak dat ik maar 1 bakje chips per week eet, omdat het anders de spuigaten uit zou lopen. Een paar daagjes Lissabon was voor mij dus een waar feest.

Wat me ook opviel is dat er in Lissabon vrij veel ‘vandalisme’ is. Veel oudere huizen zijn volgekalkt met graffiti, wat natuurlijk ontzettend zonde is. Ik hou van graffiti, maar alleen als het ook echt als kunst gebruikt wordt, zoals in LX Factory. Helaas is het buiten LX Factory vaak een lelijk woord of naam. Toch is Lissabon echt een prachtige stad, gelegen tussen en op de bergen. De kleine huisjes met vrolijke tegelgevels maken me blij en door hier en daar een palmboom kreeg ik echt een ontzettend vakantiegevoel. Ook kreeg ik veel respect voor de mensen die er wonen, want jeetje, wat een bergen moet je oplopen zeg! Geen wonder dat ze voor kleine stukjes berg een tram hebben ingericht. Dat geeft overigens ook gelijk een leuk straatbeeld, al die schattige gele trams. Het grootste respect heb ik denk ik nog wel voor de postbode, die kan denk ik niet altijd maar de tram pakken dus die zal flinke kuitspieren hebben gekweekt over de jaren heen.